Bir Pazar akşamüstü Noel ağacımızı eve taşıdıktan sonra, iki oğluma yatmak için hazırlanmalarını söyledim. Justin, ailece oturup ağacı hayal etmemizin harika olacağını söyledi. Bunun sadece bir dakika alacağını söyleyerek yalvardı.
Vakit geç olmasına rağmen, bunu yapmayı kabul ettim. Ona bunun harika bir fikir olduğunu belirttim. Ağacın altında oturup Noel’e hoş geldin demeyi, çırpılmış yumurtalı süt içmeyi ve bunu kutlamayı önerdim. Justin çok heyecanlandı; mutfağa koştu, buzdolabının içinden çırpılmış yumurtalı sütü kapıp geldi. Sütü en güzel kristal bardaklarıma koydum. Bardakları ağacın yanındaki sehpanın üzerine yerleştirdim ve diğer odadaki büyük oğlumu çağırdım.
Ağacın yanma oturduktan sonra bir nedenle ortadan kaybolan Justin’e seslendim. Justin, “Geliyorum, anne. Bir dakika içinde oradayım. Tost neredeyse oldu.” diyerek yanıt verdi.
Mutfakta bize tost yapıyordu. Kocam ve ben Justin mutfaktan dört parçaya bölünmüş tostu koyduğu tepsiyle, “Evet, şimdi hazırız. İşte Noel tostlarınız.” diyerek çıktığında gülmemek için kendimizi zor tuttuk.
Ağacın yanma oturduk; bir yandan ağacın tadına varmaya çalışırken, bir yandan da sütümüzü yudumluyor ve tostumuzu yiyorduk. Yaptığıyla aşırı derecede gurur duyduğundan ona kutlamanın ne anlama geldiğini, tost yemek demek olmadığını söyleyemedik. O akşam Justin’in yüzündeki ifadeyi düşündükçe hala gözlerim yaşarır. O kadar mutluydu, ben de o kadar mutluydum ki o gece diğer gecelerin aksine erken yatmaları için onlara ısrar etmedim. Bazen bir dakika vererek, daha fazla kazandığımızı öğrendim.
Kelly Ranger
Tavuk Suyuna Çorba Kitabından..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder